my trip to Niagara Falls

Weer eens even bedenken wat er gebeurd is sinds mijn laatste blog. Door de weeks gebeurt weinig nieuws op het moment. Het is lekker weer buiten, dus nadat de meiden thuis komen van school (3 uur) nodigen ze vaak vrienden uit om met zijn allen in de tuin in het zwembad te hangen. De 6-jarige komt dan om 4 uur en vindt dat natuurlijk onwijs interessant, allemaal van die grote jongens in de tuin! Ze proberen mij dan vaak over te halen om pizza te bestellen oid, maar ik verwijs ze meestal door naar hun ouders. Pizza bestellen, daar ga ik niet over.
De week voor de Niagara Falls was een korte, want op vrijdagochtend moest al ingescheept worden om naar het noorden af te reizen. Mijn wekker stond om 4:45 uur (!). De mensen die mij goed kennen, weten dat dat betekent dat ik om 5:30 mijn bed uit moest en om 5:37 uur in de auto zat, richting de trein. Om 6:15 ging die trein ook echt en gelukkig was ik op tijd om hem te halen. Rond 7 uur was ik op Penn station. Goed op tijd, zo kon ik nog even ontbijt scoren en had ik tijd genoeg om de goeie bus te zoeken (zou net wat voor mij zijn, een bus in stappen die de verkeerde kant op gaat). Ik had geluk, bus gevonden en nog plek helemaal voorin de bus! Dat betekende meer beenruimte, een tafeltje én stopcontacten, hoera! om 7:45 uur ging de bus eindelijk weg, richting een plaatsje net boven NYC, waar we nog meer au pairs op moesten halen. De hele tour is georganiseerd voor au pairs en hoort bij de classes van een paar weken geleden. Er gaan 4 bussen vol au pairs vanuit NYC naar Niagara Falls dit weekend. Tijdens de reis zat ik naast Maria, een meisje uit Spanje met gebrekkig Engels. Ik kende haar al wel via Spaanse Lucia en we hadden best schik samen met de buschauffeur en de reisleider, allebei typisch Amerikanen, was wel gezellig voor in de bus.
Na 2 stops en heel wat uren in de bus kwamen we om 6 uur bij de USA-Canadese grens aan bij de Niagara Falls. Ik weet inmiddels dat het niet grappig is om op een grens in de bus-rij te staan: iedereen uit de bus, individueel door de paspoort controle, de bus onderzocht, iedereen weer in de bus, en zo staan er dan 4 bussen voor je... Om 7 uur kwamen we uiteindelijk bij het hotel (5 minuten van de grens vandaan) aan. Maria en ik zaten op een kamer, en onze twee andere kamergenoten kenden we nog niet, maar die zaten in een andere bus dus zouden later komen. Maria en ik onze spullen uitgepakt, ons klaar gemaakt om even te gaan zwemmen, en op dat moment kwamen onze kamergenoten binnen: een Poolse en een Sloveense. Of we alsjeblieft NU de kamer af wilden, want hun vriendinnen wilden hier slapen en dan konden wij wel in hun kamer. Niet dus! Vonden ze niet leuk, maar is niet anders. Wij toch gaan zwemmen, daarna samen gaan eten en toen was het tijd om richting de watervallen te gaan. Het was inmiddels donker, maar de watervallen waren met gekleurde lampen mooi verlicht en om 10 uur begon het vuurwerk. Er werd in 10 minuten even afgestoken wat ze in Oudewater/Montfoort in de hele stad met oud&nieuw nog niet afsteken, en dat doen ze hier elke vrijdag... Daarna lekker gaan slapen, waren kapot van die reis!!
Volgende ochtend om half 7 vond de Poolse op onze kamer het hoog tijd om haar koffer even opnieuw in te pakken (??), dus de hele kamer wakker... Iedereen begon ook echt al te bewegen en te douchen en rond te scharrelen en wakker te zijn, bleh! om half 9 begonnen ze te proberen mij wakker te maken, want ik had nog maar 3 kwartier en dan vertrok de bus richting de USA kant waar we een boottochtje enz zouden gaan maken. Voor de mensen die mij 's morgens kennen: ik heb GEEN 3 kwartier nodig om ff te douchen en het is al helemáál niet nodig om mij daar voor wakker te schoppen, dus ik was niet zo vriendelijk meer...
Ik was in ieder geval ruim op tijd voor de bus. Gezellig met Maria in de bus, hup richting de USA kant van de watervallen. Daar zouden we een tochtje met de maid of the mist gaan maken. Krijg je zo'n hippe blauwe poncho aan, en dan duwen ze die boot onder de watervallen door. Best een hele ervaring. Vervolgens hadden we nog kaartjes voor de Cave of the Winds. Daarvoor ga je met een liftje vanaf de cliff naar beneden naar het water onderaan een van de watervallen. Deze keer kregen we een gele poncho aan, en charmante sandalen die niemand echt goed passen. Vervolgens was dan de bedoeling om een rondje te lopen over de houten steigers en trappetjes die onderaan de watervallen gebouwd zijn. Dat was wel heel gaaf. Alsof je met je poncho onder de douche staat. Ondertussen waren we ook Daniela tegen gekomen. Zij komt uit Ecuador, wat betekent dat zij niet zonder visum naar de Canadese kant mag, waardoor ze op de USA kant verblijft. Samen met haar en Maria de rest van de middag doorgebracht op het eilandje bij de Niagara Falls, een treintje genomen voor anderhalve dollar, relaxt in de zon gezeten met uitzicht en uiteindelijk met Maria weer terug gelopen over de grens-brug naar de Canadese kant. Maria was moe dus die ging terug naar de kamer, maar ik heb nog even wat zon gepakt op het terras van een karaoke bar. Rondom de Niagara Falls is aan de kant van Canada een heel dorp gebouwd dat vooral bestaat uit ijswinkels, gokhallen, casino's, spookhuizen, nachtclubs en karaoke bars. Er staat zelfs een enorm reuzenrad. Daarna ben ik ook maar even naar de kamer gegaan, even gezwommen, gegeten met Maria en daarna hadden de Poolse en de Solveense ons uitgenodigd om met hen te gaan stappen. Oke dan, wij mee naar een club... De eerste was praktisch leeg, dus na een drankje op naar de tweede. Was wel een leuke club. De dames wilden alleen niet dansen, alleen hangen aan de bar, praten deden ze ook niet, blij kijken ook al niet... Om 1 uur waren we weer terug bij het hotel.
Zondagmorgen deden mijn kamergenoten in ieder geval geen poging meer om mij wakker te schoppen. Hun rondscharrelen was al genoeg... Om 9:30 uur vertrok de bus weer, om, na 2 stops, 's avonds om 7 uur aan te komen op Penn station. Wat een reis, Bep!! Na een trein en een auto ritje kwam ik om 9 uur thuis aan en ben vrijwel meteen in bed gestort...