de dip na de vakantie in eigen land

Ook nu is het weer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb hier, de tijd gaat gewoon zo hard en ik denk telkens weer: "dat komt wel, en ik onthoud alles wel"...
Anyway, de woensdag nadat ik terug kwam uit Nederland (jawel, dat is bijna een maand geleden!!), had ik nog even vrij genomen om bij te komen van carnaval en de hele reis. Dat bleek hard nodig: Ik heb uitgeslapen tot 1 uur! Om 4 uur komt de 6-jarige altijd met de schoolbus aan op de hoek van de straat, en omdat alleen de meiden thuis waren en die er niet uit zagen of ze van de bank af kwamen om t ventje van de bus te halen, heb ik dat maar gedaan. Die bleek zeer blij mij weer te zien, en ik vond het ook eigenlijk wel leuk om hem weer te zien.
Donderdag en vrijdag heb ik wel weer gewoon gewerkt en dat was best weer even wennen. Nu ik in Nederland geweest was en iedereen weer gezien heb en weer weet wat ik hier mis, dacht ik deze twee dagen niet veel anders dan "WAAROM doe ik dit ook al weer? Waarom ben ik hier, wil ik dit überhaupt nog?!"
Op zaterdag pakte ik echter de trein naar NYC, stapte uit op Penn Station, de zon scheen prachtig op het empire state building en toen wist ik weer waarom ik hier in de USA ben. Na een rondje lopen en genieten weer gedanst, ook dat had ik gemist. Alleen bachata 1 en 2 gedaan en daarna gelijk door naar een nieuwe social, een bachata social die om de week op zaterdag is. Daar zag ik ook Mia eindelijk weer. Zij is namelijk gestopt bij Piel Canela (danssschool), maar komt er af en toe nog om Alejandro te assisteren in lessen. Op de social weinig gedanst en vooral veeeeel bijgekletst met Mia. Bleek dat ik veel gemist had hier en we hadden elkaar zo veel te vertellen. Vervolgens waren we behoorlijk moe, dus met de trein van 23:11 uur al naar huis gegaan.
Zondag weer naar Piel Canela, ze wilden me wéér in Rueda level 2 hebben maar ik heb het niet gedaan, dat trek ik niet. Na nog even wat shoppen (Mia had het een en ander nodig, ik probeer een beetje te sparen) hebben we nog even een sub gegeten bij de subway en zijn we lekker naar huis gegaan.Op een of andere manier waren we allebei een beetje moe en van slag, wisten niet waarom.
Maandagochtend werd ik wakker en dacht: "goh, wat is het donker voor 7 uur 's morgens, normaal is het altijd al licht nu?!" Vervolgens kwam ik beneden en zag de tijd op de magnetron, de ene oven, de andere oven én de klok het zelfde staan, maar die van de tv in de keuken stond een uur anders. Toen bedacht ik, goh, zouden ze misschien de klok een uur verzet hebben?? Ja hoor, inderdaad... Dat doen ze niet op Europese tijd hier, maar dit weekend blijkbaar al. Gelukkig doet mijn telefoon dat automatisch aanpassen, waardoor ik niet te laat was. Het verklaart wel waarom Mia en ik gisteren allebei wat van slag en moe waren.
Dinsdag was mijn hostmom voor zaken op reis, dus was het aan mij om te koken. Omdat de meiden 's avonds naar hun vader gingen, aten mijn hostdad, de 6-jarige en ik met zijn 3en en dus heb ik kip tandoori van thuis gemaakt! Ze hebben hier in de supermarkt helaas geen bekertjes waarop "creme fraiche" staat, dus maar een beetje geïmproviseerd met een beetje sour cream en wat cottage cheese, was heel goed te eten en zelfs de 6-jarige, die praktisch niks lust, vond het goed genoeg te eten om zijn bord bijna leeg te krijgen (wat hij praktisch nooit doet).
Sinds ik terug ben uit Nederland doet de 6-jarige een naschools programma om zijn math en reading te verbeteren: Kumon. Het gaat hierbij vooral om herhaling en daardoor rekenfeiten inprenten. Komt er op neer dat hij elke dag een boekje rekeken en een boekje lezen moet doen. Het rekenen is een boekje van 20 pagina's met op elke pagina 8 sommen. Hij moet het ook nog eens op tijd doen, dus zo snel mogelijk. Het lezen is een woord overschrijven het dan hardop lezen, soms wat zinnetjes lezen, en heel soms een verhaaltje. Al met al duurt het een uurtje om dit met hem door te werken allemaal, iedere dag. We hebben dus een soort routine ontwikkeld, waarbij hij om 4 uur uit school komt, hij een appel eet en dan doen we samen kumon. Vervolgens haal ik zijn zus op op school, die doet tegenwoordig lacrosse en heeft iedere dag op zijn minst training en soms nog scrimmage of een wedstrijd.
Op zaterdag (15 maart inmiddels) had ik met Mia afgesproken om samen te lunchen. De zon scheen en tussen Penn station en de dansstudio waar Piel Canela les geeft, zit een klein mexicaans tentje op de hoek van de straat met een dakterras (echt een klein tentje, het dakterras is de tweede verdieping). Daar zijn we lekker in de zon gaan zitten en zijn door gegaan met kletsen waar we vorige week gestopt waren. Daardoor had ik wel salsa les gemist, maar die had ik de afgelopen twee weken ook al niet genomen, dus het was niet zo erg. Ik was nog wel op tijd voor bachata. Mia moest ondertussen naar huis, die moest werken. Na bachata had ik zin om weer eens een musical te gaan bekijken, want dat is immers al zo lang geleden. Dus ik op naar times square, het theater van Les Miserables opgezocht, in de rij... de man voor mij kocht helaas de laatste kaartjes voor die avond, dus ik naar de ticket service op times square onder de trap, waar ze nog kaartjes voor the phantom of the opera bleken te hebben, voor 50% korting!! Ik heb hem natuurlijk al 2 keer gezien in het afgelopen jaar (1x west end en 1x broadway), maar waarom ook niet, hij is prachtig!
Zondag weer gedanst, verder weinig gedaan. De sneeuw is inmiddels bijna weg, en af en toe een dagje mooi weer. Van de week hadden de ene dag 18 graden, en de volgende dag op zijn warmst -4. Het schommelt dus nog een beetje, maar er zijn inmiddels dus ook dagen met lekker weer.