Visum
Blijf op de hoogte en volg Tosca
22 Augustus 2013 | Nederland, Amsterdam
Zoals beloofd weer een berichtje hier zodra mijn visum binnen is en dat is sinds vanmorgen 11:56 uur het geval. Het had wat voeten in de aarde om dat te bereiken, want afgelopen maandag ging ik, zoals gepland, naar de Amerikaanse ambassade (ik wilde het eerst afkorten, maar dat wordt dan de AA en dat wordt dan zo'n vreemd verhaal, een visum halen bij de AA...) om mijn visum aan te vragen. Dat ging ongeveer zo:
Wat ik van de website van de Amerikaanse ambassade en het Au Pair in America-bureau (APiA) begrepen heb, moet een heleboel rotzooi aan formulieren bij je hebben, dus ik ben netjes het lijstje af gegaan en heb alles verzameld en mee genomen wat moest. Op de website van de ambassade staat in principe dat je geen 'electronical devices' mee mag nemen, maar ik had uit betrouwbare bron vernomen dat je dit ook bij de beveiliging mag achterlaten.
Ik stond dus om 9:25 uur op het museumplein in Amsterdam, zie je zo'n groot oud huis met een groot hek er omheen en de Amerikaanse vlag die er wappert, en een klein glazen huisje aan de voorkant van het grote huis. Buiten stond een veredelde partytent en het regende nogal hard. Ik dus naar die partytent, stonden wat Nederlanders ruzie te maken met een grote Amerikaanse negroïde man van de beveiliging. Het probleem leek te zijn dat ze met zijn 2en waren, maar ze hadden maar één envelop meegenomen. Paniek, ik ben alleen maar heb helemaal geen envelop mee, dat is dan zeker ook één te weinig? Inderdaad, zei de grote Amerikaanse negroïde man. Ik probeerde vervolgens op mijn telefoon het dichtstbijzijnde postkantoor te vinden, waarop de grote Amerikaan begon te lachen, omdat ik mijn telefoon überhaupt had meegenomen. Hij legde uit dat ik dan kon wachten totdat alle afspraken van die dag geweest waren, en ik door de "grote securitycheck" kon, als ik dat ding niet ergens kwijt raakte...
Dus ben ik zoekend met mijn telefoon naar het postkantoor gegaan om de envelop met aangetekende-brief-postzegel te halen, en ben vervolgens het restaurant van het stedelijk museum binnen gestapt om te vragen of zij misschien een uurtje op mijn telefoon wilden passen. Die vraag kregen ze gelukkig wel vaker.
Daarna kon ik weer terug naar de partytent en de grote Amerikaan en ik mocht inderdaad naar het glazen huisje van de beveiliging, waar een andere grote Amerikaan al mijn papieren begon te controleren op compleetheid. Ik bleek een foto meegenomen te moeten hebben, maar dat zou nog goed komen, want ALS ik dan binnen was, kon ik daar voor wat geld een foto laten maken. Ik durfde bijna niet te zeggen dat ik geen kleingeld mee had, en je kon er niet met creditcard betalen, maar dat was voor later zorg, ik mocht tóch naar binnen. Nou ja, na een check zoals bij de douane op het vliegveld wel.
Eenmaal binnen, keek ik door de deur een ruimte in waar 15 mensen, verdeeld over 5 bankjes met 5 stoeltjes midden in de ruimte, je aan kijken. Achter die mensen zijn dan 4 loketjes, maar daar kijk je dus niet naar, want dat doen die 15 ook niet. Dan ga je zitten, hangt er een tv in de hoek waar de procedure op uitgelegd wordt, dat filmpje heb ik 4 keer gezien voordat mijn nummer omgeroepen werd. Je begint dan bij loketje 1 of 2. Eerst mocht ik betalen, daarna pakten ze al mijn zorgvuldig verzamelde formulieren, mijn paspoort EN mijn nieuwe envelop af, en jassen ze zonder pardon een Nietje door mijn NIEUWE paspoort...
Toen mocht ik weer gaan zitten om nog 4 keer het filmpje van de procedure te kijken, en uiteindelijk mocht ik aan loketje 3 of 4 HET visumaanvraag-interview doen:
Goh, Tosca, houden je ouders van opera?
"euh.. ja.." (om het makkelijk te houden)
Dus je gaat als au pair aan de slag, vertel eens wat over het gezin?
"Een leuk gezin met een Nederlandse vader, Amerikaanse moeder en drie kinderen: een jongetje van 8 jaar en twee meisjes van 12 en 14 jaar"
Dat klinkt leuk, veel plezier daar!
"dat was het?"
Ja hoor, visum approved!
"geen foto meer nodig?"
Nee, van wie moest dat dan?
"de beveiliging..."
Die weten er niks van, fijne dag nog!
Om dit hele lange verhaal even kort te maken (het beleven duurde NOG langer dan het schrijven van het verhaal): ik ben van 9:25 uur tot 11:30 uur bezig geweest om een visum aan te vragen, en dat waar het om ging, het visumaanvraag-interview zelf, duurde niet langer dan een treinkaartje kopen, maar het is gelukt.
Om het verhaal NOG korter te maken: mijn visum is binnen :) Vanaf vandaag nog 18 dagen en dan vlieg ik naar de USA!
Wat ik van de website van de Amerikaanse ambassade en het Au Pair in America-bureau (APiA) begrepen heb, moet een heleboel rotzooi aan formulieren bij je hebben, dus ik ben netjes het lijstje af gegaan en heb alles verzameld en mee genomen wat moest. Op de website van de ambassade staat in principe dat je geen 'electronical devices' mee mag nemen, maar ik had uit betrouwbare bron vernomen dat je dit ook bij de beveiliging mag achterlaten.
Ik stond dus om 9:25 uur op het museumplein in Amsterdam, zie je zo'n groot oud huis met een groot hek er omheen en de Amerikaanse vlag die er wappert, en een klein glazen huisje aan de voorkant van het grote huis. Buiten stond een veredelde partytent en het regende nogal hard. Ik dus naar die partytent, stonden wat Nederlanders ruzie te maken met een grote Amerikaanse negroïde man van de beveiliging. Het probleem leek te zijn dat ze met zijn 2en waren, maar ze hadden maar één envelop meegenomen. Paniek, ik ben alleen maar heb helemaal geen envelop mee, dat is dan zeker ook één te weinig? Inderdaad, zei de grote Amerikaanse negroïde man. Ik probeerde vervolgens op mijn telefoon het dichtstbijzijnde postkantoor te vinden, waarop de grote Amerikaan begon te lachen, omdat ik mijn telefoon überhaupt had meegenomen. Hij legde uit dat ik dan kon wachten totdat alle afspraken van die dag geweest waren, en ik door de "grote securitycheck" kon, als ik dat ding niet ergens kwijt raakte...
Dus ben ik zoekend met mijn telefoon naar het postkantoor gegaan om de envelop met aangetekende-brief-postzegel te halen, en ben vervolgens het restaurant van het stedelijk museum binnen gestapt om te vragen of zij misschien een uurtje op mijn telefoon wilden passen. Die vraag kregen ze gelukkig wel vaker.
Daarna kon ik weer terug naar de partytent en de grote Amerikaan en ik mocht inderdaad naar het glazen huisje van de beveiliging, waar een andere grote Amerikaan al mijn papieren begon te controleren op compleetheid. Ik bleek een foto meegenomen te moeten hebben, maar dat zou nog goed komen, want ALS ik dan binnen was, kon ik daar voor wat geld een foto laten maken. Ik durfde bijna niet te zeggen dat ik geen kleingeld mee had, en je kon er niet met creditcard betalen, maar dat was voor later zorg, ik mocht tóch naar binnen. Nou ja, na een check zoals bij de douane op het vliegveld wel.
Eenmaal binnen, keek ik door de deur een ruimte in waar 15 mensen, verdeeld over 5 bankjes met 5 stoeltjes midden in de ruimte, je aan kijken. Achter die mensen zijn dan 4 loketjes, maar daar kijk je dus niet naar, want dat doen die 15 ook niet. Dan ga je zitten, hangt er een tv in de hoek waar de procedure op uitgelegd wordt, dat filmpje heb ik 4 keer gezien voordat mijn nummer omgeroepen werd. Je begint dan bij loketje 1 of 2. Eerst mocht ik betalen, daarna pakten ze al mijn zorgvuldig verzamelde formulieren, mijn paspoort EN mijn nieuwe envelop af, en jassen ze zonder pardon een Nietje door mijn NIEUWE paspoort...
Toen mocht ik weer gaan zitten om nog 4 keer het filmpje van de procedure te kijken, en uiteindelijk mocht ik aan loketje 3 of 4 HET visumaanvraag-interview doen:
Goh, Tosca, houden je ouders van opera?
"euh.. ja.." (om het makkelijk te houden)
Dus je gaat als au pair aan de slag, vertel eens wat over het gezin?
"Een leuk gezin met een Nederlandse vader, Amerikaanse moeder en drie kinderen: een jongetje van 8 jaar en twee meisjes van 12 en 14 jaar"
Dat klinkt leuk, veel plezier daar!
"dat was het?"
Ja hoor, visum approved!
"geen foto meer nodig?"
Nee, van wie moest dat dan?
"de beveiliging..."
Die weten er niks van, fijne dag nog!
Om dit hele lange verhaal even kort te maken (het beleven duurde NOG langer dan het schrijven van het verhaal): ik ben van 9:25 uur tot 11:30 uur bezig geweest om een visum aan te vragen, en dat waar het om ging, het visumaanvraag-interview zelf, duurde niet langer dan een treinkaartje kopen, maar het is gelukt.
Om het verhaal NOG korter te maken: mijn visum is binnen :) Vanaf vandaag nog 18 dagen en dan vlieg ik naar de USA!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
