suf ge... praat en daarna wonen in de kelder

Met de paar mensen die niet mee gingen op de NYC tour (dat waren in totaal iets van 10 mensen oid), ben ik dinsdagavond gaan eten in het restaurant van het hotel. Er was een speciaal keuze menuutje voor de APiA samengesteld, en ik heb zowaar mijn eerste American burger op!! Ik zat met een meisje uit Polen, een meisje uit Spanje, een meisje uit Duitsland, een meisje uit Mexico en een meisje uit Frankrijk aan tafel. Hoewel ik sommigen van het groepje tot nu toe nog niet gezien of gesproken had, was het heel gezellig. Na het eten zijn we met een paar mensen van dit dinner-groepje naar de supermarket op de hoek gelopen, om wat koekjes en voor mij wat shampoo te kopen. Vervolgens gingen de meesten naar bed, maar ik was nog niet moe, en Lucía ook nog niet, dus ben ik nog even een rondje gaan zwemmen en zij kwam met me mee, heel gezellig gekletst over cultuurverschillen. Daarna was ik wel moe genoeg om te slapen.

Woensdagochtend was de wake-up-call een half uurtje later, 7:00 am. Eerst even ontbeten, en deze keer een extra bagel gesmeerd voor de lunch, want dat warme eten kregen dinsdag echt niet weg... Vervolgens hebben we weer trainingen gehad van Joan, true story! Het ging onder andere over kidnapping (??) en kind en tv. Ze hebben niets zinnigs gezegd, gewoon dingen als, kidnappen is niet goed, moet je voor uitkijken, laat je kinderen niet alleen, en te veel tv kijken is niet gezond, dat soort heerlijk zinnige dingen om te zeggen op zo’n orientation. Vervolgens hadden we iets van het rode kruis. Er kwam een grote donkere, slissende man, die out of the blue begon te vertellen over CPR… Vervolgens kregen we een filmpje te zien, dan een demonstratie van wat je in het filmpje gezien had, en dan gingen ze weer verder op een volgende handeling van CPR, Het was allemaal niet te missen duidelijk, maar voor sommige mensen heel shocking.
Daarna hadden we gelukkig lunch: aardappelpuree, bloemkool en kippepoten… okay, en als toetje een verschrikkelijk goeie chocoladetaart, maar ik was toch ook heel blij met mijn bagel, want van de rest heb ik echt niet veel op. Hoe doet de halve wereld dat, als lunch WARM eten? Bleh! Maar goed, we moesten weer verder met de trainingsmeeting, deze keer gingen ze dingen uit proberen te leggen over ontwikkeling, en spel en spelen, het belang daarvan en verschillende stadia. Ik heb er 7 jaar voor gestudeerd, dus ik kan oprecht zeggen: wat een crap proberen die mensen te verkopen. Meer niveau dan: “baby rolt, zit, kruipt, staat, loopt” was het niet, en soms was het nog verwarrend en vaag voor de meeste mensen, het sloeg nergens op. Wat nog wel aardig was, was dat we verdeeld werden in groepen op leeftijd van het kind waar je het meest voor gaat zorgen, en je moest voor je leeftijdscategorie een aantal activiteiten bedenken om binnen te doen. Helaas deden 4 van de 15 mensen actief mee, de rest dacht, doe jij het maar…
Maar goed, “gelukkig” mochten we daarna weer naar de red cross man terug, en hij ging nog even door met vervelende informatie doorzagen, hoe plak ik een pleister, dat soort onzin. Uiteindelijk kwam Joan weer terug om ons nog wat te leren over oudere kinderen, komt ze met een casus als: stel, de 14-jarige jongen uit je gezin komt naar je toe en vertelt je dat hij denkt dat hij gay is, wat zeg je tegen hem? Euhm, oke…
Gelukkig waren we daarna eindelijk klaar met zitten en luisteren, en konden we gaan eten. Deze keer hadden we lauwe pizza. Na dinner ben ik met Mia en Marijke even gaan zwemmen. In het zwembad was het vrij druk, maar ook de sauna stond aan, dus daar hebben we wel even van genoten. Als afsluiter van de dag nog even wat gedronken met Marijke en een aardig Duits meisje en daarna was het tijd om de koffer te pakken. Mijn beide roomies waren nog wakker, en die begonnen mij spullen uit hun thuisland te laten zien voor hun hostfamilies, zo leuk om te zien allemaal. Daarna toch nog even mijn koffer gepakt, natuuuuurlijk wilde ie niet dicht (niet omdat er te veel in zit, maar omdat de koffer gewoon niet goed sluit), maar uiteindelijk kon ik om 1:30 am gaan slapen.
Dat kon helaas maar tot vanmorgen 6:30 am, toen was de wake-up-call weer. Ik pakte de telefoon op en gooide hem gelijk op de haak. Mijn kamergenootje vond dat erg onbeleefd, totdat ik haar uitlegde dat het een automatische wake-up-call is en er dus niemand aan de andere kant van de lijn is. Na het ontbijt (waar ik weer een bagel mee gesneakt had), was het tijd om weer naar de training met Joan te gaan. Ze heeft eerst een uurtje onnozele vragen beantwoord, daarna gepraat over het reizen naar onze hostfamilies, vervolgens moest ze nog haar presentatie over oudere kinderen van gisteren afmaken, en nog iets wat zoooo belangrij was dat ik het ben vergeten, en toen was het weer tijd voor lunch. Het was de laatste lunch @ het hotel, dus iedereen was afscheid aan het nemen, huilen, laatste foto’s nog even aan het maken, enz. Ik heb toen ook gedag gezegd tegen Marijke. Vervolgens moesten we nog even door met loze informatie vreten; Joan kwam ineens met de “I-statements”, oftewel de ik-boodschappen bij Thomas Gordon. Ze vroeg wie er wel eens van gehoord had, dus ik mijn hand omhoog, ik was een van de 2… Zij mij vragen wat ik er van wist, dat was al gauw meer dan zij. Ze had niet eens gehoord van Thomas Gordon of de theorie er achter, dus ik was al weer klaar met praten…
Uiteindelijk was het om 2 uur klaar, en moest iedereen zijn koffer en tas in een bus douwen (zat een heel systeem achter, werkte niet zo goed, is verder niet interessant). Ik zat met Mia voorin de bus naar Newark Airport, waar de au pair die nu in mijn gezin werkt, mij op kwam halen. Ze had het meisje van 14 bij zich, dus die heb ik daar ook nog ontmoet. Het was nog even lastig om de juiste plek op het vliegveld te vinden. We waren met 15 meiden, 9 gingen de ene kant op, en ik ging met 6 de andere kant op. We moesten bij deur 3 van de incheck van American Airlines zijn, dus wij vonden ergens in een parkeergarage deur 3. Maar zag er toch niet uit als een pick-up-place, dus wij het halve gebouw door om vervolgens er achter te komen dat ze meerdere deur 3-en hebben, zo raar…
In ieder geval, de au pair kwam me netjes op tijd ophalen, het was erg leuk om het meisje van 14 te ontmoeten, en daarna zijn we naar het dorpje gereden waar ik zal wonen het komende jaar. Ze hebben een vet groot huis, heel mooi. Ik woon naast de garage, heb mijn eigen badkamer, maar alleen een klein raampje in mijn kamer helemaal bovenin in een hoekje, dus dat is wel jammer. Aan de andere kant naast mijn kamer is een woonkamer waar een grote televisie en een wii staat, en boven hebben ze gewoon TWEE prachtige woonkamers met in een van de kamers een beamer waarop ze op een groot vlak op de muur tv kijken, heel mooi. Verder hebben ze een grote keuken met een gezellige eethoek, ziet er allemaal goed uit. De jongen van 8 was thuis, dus die heb ik even gezien en de ouders kwamen ook net thuis, dus ook die even ontmoet, heel aardig en open allemaal. Samen met de andere au pair ben ik het meisje van 12 gaan halen, die was huiswerk aan het maken in de bibliotheek. We hebben met zijn allen gegeten, ik heb de familie de pepernoten, speculaas, stroopwafels en drop gegeven die ik had meegenomen, en de pepernoten zijn gewoon nu al op!!! Daarna heb ik even met de twee meiden in de kamer beneden gezeten, gewoon zitten kletsen, elkaar foto’s laten zien, was erg leuk. Vooral de oudste, maar de andere ook wel, lekker gekke meiden. Ik heb nog even het WiFi-password gevraagd aan mijn hostdad, zodat ik dit hele verhaal even kon plaatsen, en nu ga ik lekker slapen in mijn keldertje, want morgen gaat de wekker om 6:20!