wat ervaringen rijker

Ook deze week weer prima gewerkt, af en toe afgesproken met vriendinnen in de tijd dat de kinderen naar school zijn. Katharina (Duitsland) is een keer komen ontbijten, Leslie (Mexico) is een keer komen ontbijten en ik ben met Katharina en nog twee andere Duitse meisjes naar de Short Hills mall geweest. Katharina nodigde mij uit, en het enige wat ze dan doen, is door de Hollister lopen en roepen dat alles te duur is, door de Abercrombie & Finch lopen en roepen dat alles zo duur is, de hele winkel Forever 21 doorlopen (duurt ongeveer 1,5 uur, is een grote winkel...), vervolgens één shirtje of zelfs helemaal niks kopen, en dan naar de Cheesecake Factory, een grote diner in het winkelcentrum. Alle andere winkels zijn allemaal grote merken, dus dat is sowieso te duur, dus hebben we bij de Cheesecake Factory geluncht met, jawel, cheesecake!!Ze hebben daar, naast de gewone kaart van een diner, 30 à 40 verschillende soorten cheesecake, en ik had een groot stuk Oreo cheesecake, niet in één keer op te krijgen zo groot! Dus krijg je dan de rest in een doosje mee, daar heeft een van mijn hostkids die middag nog van genoten.
Vrijdagavond vonden Katharina en ik het tijd dat we eens wat gingen doen, dus Leslie en Daniela uitgenodigd voor de fillem. Dan kan hier in Madison of Summit, allebei heel dichtbij. Wij besloten naar Madison te gaan, naar de film "Captain Phillips", kwam Daniela niet omdat dat te ver weg zou zijn... Gelukkig kwam Leslie wel, dus maar met zijn 3en naar de film geweest, was ook leuk. Zeer indrukwekkende film, en raar om te bedenken dat het echt gebeurd is.
Zaterdag was het tijd om een beetje uit te slapen, en dat kon, omdat de ene helft van de familie (moeder en één dochter) naar het lake house waren dit weekend, en vader met de andere twee kinderen heel vroeg 's morgens al de deur uit waren om te gaan ontbijten en shoppen. Rond half 1 was ik helemaal klaar om te gaan, maar Katharina nog niet, dus de trein van half 2 genomen. Het was VET lekker weer (lees: zon schijnt en 22 graden), dus besloten we de Staten Island Ferry te nemen. Dat is een gratis ferry die van het zuidelijkste puntje van Manhattan naar Staten Island vaart, strak langs het Statue of Liberty!! Dus daar veel foto's van genomen, aangekomen op Staten Island een half uurtje gewacht en de ferry gelijk weer terug genomen. Katharina wilde niet meer aan de kant van het Statue of Liberty kijken omdat het daar zo druk was (ja oke, de boot hing goed scheeeef hoor!!) maar ikke wel, dus we zagen elkaar op Manhattan aan land wel weer. We besloten even over Wall Street te lopen, en daarna naar Vapiano te gaan. Dat is op 13th street, in de straat waar Mariska woonde! We kwamen er toch langs, dus daar even een fotootje gemaakt, even gebruik gemaakt van het WiFi netwerk en daarna door gelopen naar Vapiano, waar we een heerlijke pizza hebben gegeten. We wilden daarna eigenlijk nog wel wat drinken ergens in een bar, maar het was zaterdagavond en overal wordt dan extra streng gecontroleerd, en Katharina is nog geen 21, dus zij kwam toch nergens binnen, dus zijn we maar naar huis gegaan.

Op zondag vroeg op, nette broek aan, dichte schoenen, jasje mee, want om half 10 moest ik de trein hebben, samen met Mia. Het plan was namelijk om samen naar Harlem te gaan met de subway, waar zij een gospel kerk wist te zitten, waar bijna geen toeristen komen. Nou dat bleek. Het kerkje zat in een gewone straat, van buiten niet te zien dat er van binnen een kerk zit, behalve door het bord buiten "White Rock Baptist Church". Binnen heb je een witte zaal met ongeveer 15 kerkbankjes aan iedere kant, een soort van altaar in de vorm van een grote houten tafel, een drumstel en een elektrisch orgel links en nog wat stoelen dwars rechts. Achter het altaar is nog een soort plek voor een koor en een trap naar de kelder en dat is het. Toen wij binnen kwamen zaten er een stuk of 10 donkere dames, 2 donkere heren, er zat een man achter het orgel, en 2 vrouwtjes in witte kleedjes heetten ons welkom en gaven ons een plekje op de 4e bank van voren, vrij vooraan dus.
Het zou om 11 uur beginnen, dus om kwart over 11 kwam er een jonge jongen (bijna iedereen in dit stukje van het verhaal was donker, snapte ineens hoe zij zich voelen in een zaal vol met blanke mensen) naar boven op de trap, gevolgd door twee dames. Zij begonnen wat te zingen rond de microfoon (ze moesten hard hun best doen, want het orgel stond flink hard). Na 5 minuten kwam er een jonge jongen de trap op, die plaats nam achter het drumstel en nu MOESTEN de drie koorzangerts wel in de microfoon zingen. De kerk zelf raakte ook steeds voller en er begonnen steeds meer mensen mee te zingen zowel uit de zaal als het koor dat groeide, tot uiteindelijk 10 zangeressen en 2 zangers. Ze zongen hits als "I love you Jesus, from the deepest of my heart", en "I love you God because you love me". Tussen de nummers door werd af en toe door een deacon wat gezegd, en dat ging zo een tijdje door. Tussendoor wordt continu "Praise the Lord!!" en "Aaaaaaaaaamen!" geroepen, door zowel de deacons als het koor als de rest van de gemeenschap, eigenlijk bij alles wat gezegd wordt, en soms is dat voor 5 minuten het enige dat gezegd wordt. Uiteindelijk werd de pastoor aangekondigd, die de trap op kwam strompelen. Hij deed nog even zijn trui recht en zijn boordje goed, en begon een briefje voor te lezen dat hij van een van de twee dames in het wit had gekregen: "Wil degene met nummerbord blablabla uit New York State zijn auto verplaatsen?". Het overduidelijke antwoord van de zaal: "Amen!!" "Praise the Lord!!"...
Na nog wat muziek, waar de dames in de zaal overigens hun handen opsteken, er mee zwaaien, hun handen schudden, soms naar voren lopen en daar met alles schudden wat ze hebben, was het tijd om de visitors voor te stellen :O Of we even wilden gaan staan, onze naam en herkomst wilden noemen, en de naam van onze parochie in ons eigen land... Er waren nog 4 mensen als visitor, uit Frankrijk en Canada, en Mia en ik dan uit Spanje en Nederland. we kregen een duidelijk "God bless us" voor tijdens onze reis, en "welcome in the community come back next week please". Nou, we zullen wel zien. Na een weer een lied was het tijd om iedereen naar voren te roepen die dat wilde, die kregen dan een gebed van een vrouw die heeeeeeel goed de microfoon wist te vinden, daar flink in kon tetteren en daar goed de tijd voor nam, waarna iedereen weer mocht gaan zitten. Een laatste hoogtepunt was een vrouw in een grote witte rok met een groot paars gewaad met kraaltjes erop, meer bling kan bijna niet, die op muziek uit de luidsprekers begon te bewegen. De mensen in de banken gingen erbij staan, klappen, stonden nog net niet op de banken te springen, bewogen mee, riepen "YEAH girl, do your dance, show the Lord, dance for him, praise the Lord with your dance", ze huilenden, zongen mee, bewogen mee... Gekkenhuis. Na een laatste blessing van de pastoor was het dan tijd om de visitors nog een keer een extra blessing te geven, waarna het afgelopen was, na ruim 2,5 uur. Wat een bijzondere ervaring.
Na de gospel mass zijn we terug met de subway naar midtown gegaan, en hebben we met Sanne, een vriendin van Sanne (Dani uit Colombia), Lidia en Spaanse Lucía afgesproken in Bryant park. Sanne is een meisje die ik in Nederland had ontmoet op een open dag van Activity International, de organisatie die het hele au pair gebeuren in Nederland regelt voor de organisatie APiA. We hebben contact gehouden en zij woont nu, sinds één week later dan dat ik kwam, in Conneticut. Mia had thuis sandwiches gemaakt en meegenomen, ook voor mij, lief he! We zijn even naar Grand Central station gelopen om daar in de supermarkt wat te drinken erbij te kopen, en zijn daarna heerlijk in Bryant Park in de zon gaan zitten om te wachten op de rest. Toen de rest er was, ontstonden er twee groepjes: de Spaanse en de Nederlandse. Sanne had al een tijdje geen Nederlands gepraat, en ik vond het ook wel even lekker om ervaringen in het Nederlands uit te kunnen wisselen. Toen dat praatuurtje voorbij was, kwamen Lucïa en Lidia met het idee om naar Madame Tussauds te gaan. Ik had eerst niet zo'n zin omdat het zo duur was, maar ze hadden een kortingscoupon zodat we voor $32,- p.p. naar binnen konden (nog duur, maar ach...). We hebben onwijs veel foto's gemaakt met alle poppen, en vooral heel veel met zijn allen. Ik was de enige met een echt fototoestel, dus ik ga morgen even een fotoalbum op Facebook aanmaken, zodat de andere 5 (en jullie) ook de foto's kunnen zien, we hebben erg gelachen in ieder geval! Om 5 voor 8 kwamen we Madame Tussauds weer uit, en omdat Mia nog piano moest oefenen vandaag (je bent een professional of je bent het niet...), moest zij met de trein weer terug, en ik ben maar met haar mee gegaan, zodat we allebei niet alleen hoefden met de trein. Thuis aangekomen nog even wat kipnuggets in de oven geschoven en op Spaanse tijden gedineerd met broodje kipnugget. Daarna lekker gaan slapen, want de volgende dag (vandaag) is het Columbus day, dus zijn de kinderen vrij en ben ik de hele dag aan het werk. Ook dat gaat prima: vanmorgen eerst mijn hostdad naar de trein gebracht, daarna de was en de vaatwasser aangezet, even gedoucht en het begin van dit verhaal geschreven, en daarna met de jongste naar de film "Cloudy with a chance of meatballs 2" geweest. Op naar de rest van de week!