American football en kerstspektakels

Het is al weer veel te lang geleden (twee weken in plaats van één...) dat ik hier geschreven heb over mijn avonturen hier, dus hier komt weer een flink verhaal, eerst van vorige week: De week na de laatste keer dat ik schreef, ging snel voorbij. De meiden waren thuis, het was wel gezellig als iedereen thuis is. 's Avonds na het eten zitten mijn hostparents, de 6-jarige en ik, en soms de meiden ook, gezellig even tv te kijken met zijn allen. om half 9 moet de jongste naar bed en iedereen gaat op zijn eigen tijd naar zijn kamer, nog even wat rommelen en slapen. Overdag, als de kinderen naar school zijn en mijn hostparents werken, deed ik niet zo veel. Ik had even tijd nodig om een beetje bij te komen van de rematch, de verhuizing, een nieuw gezin... Ik ben wel gezellig met Daniela wezen lunchen, die had ik gemist. Vrijdagavond zou ik eindelijk Katharina weer zien, want die had ik sinds mijn rematch al niet meer gezien. Helaas smste ze vrijdagochtend dat ze toch geen tijd had, jammer.

Op zaterdag had ik mijn eerste clustermeeting met mijn nieuwe cluster: een American Football game, op Princeton University! Princeton is hier maar 40 minuutjes vandaan, dus dat is ideaal. 's Morgens kwam ik beneden, toen vroeg mijn hostmom of ik de regels van het spel wel kende. Ik vertelde haar dat ik niet verder kwam dan de vorm van de bal. Hierop begon ze een glas jus d'orange, een mandarijn, een boterham en een schaaltje naast elkaar te zetten, ze pakte een pak bonen in haar handen, en begon uit te leggen: "kijk, als dit dan de spelers zijn, en dan is dit de quarterback, en hij doet dan dit, en dan moeten zij dat..." Vervolgens kwam de 6-jarige ook nog helpen met regels uit te leggen, té grappig! Toen vroeg mijn hostmom wat ik eigenlijk aan zou doen. Tja, euh... gewoon, shirtje, jeans, jas, schoenen, gewoon?? Neee, dat kon echt niet, mijn leren jasje was veeeeel te fancy, ik moest maar een fleece aan. Oh die heb je niet? hier, dan krijg je mijn zwarte fleecetrui, trek aan!! Owe, oke... Daarna wilde ze nog weten wat ik aan eten mee nam. Toen ik begon over 2 mandarijntjes, trok ze mijn tas uit mijn handen en liep ze er mee door de keuken: chocola, granola bars (soort mueslirepen), pretzels, nog meer chocola... Toen was ik er klaar voor, vond ze.
Ik dus, iets later dan gepland, maar in principe nog op tijd, in de auto richting Princeton. Uiteindelijk kwam ik iets te laat aan, maar ik belde de community counselor, zij zat nog in de auto toen ik al voor het stadion stond... Er waren nog twee clusters, en zij hadden gelukkig onze kaartjes, dus we konden wel naar binnen. Francis en Mara, de Duitsers van vorige week, waren er ook maar zij praatten vooral Duits met elkaar, helaas... Aan de andere kant van mij zaten Erika en Laura, de Colombiaanse tweeling. Laura is ook in rematch, maar haar 2 weken zijn al verlopen en ze heeft nog altijd geen nieuw gezin, dus woont ze nu tijdelijk bij Erika en kon ze mee naar onze clustermeeting. Links van mij praatten ze dus Duits, rechts van mij Spaans... Ik was ineens heel blij met de uitleg van mijn hostmom en haar zoontje, ik heb me maar gefocust op het spel. Dat is in totaal 60 minuten spelen, maar na iedere 15 minuten is er rust, en over iedere 15 minuten doen ze bijna een uur: hop een bal gooien, ermee rondlopen, over gooien, 15 spelers in je nek... stop de tijd! Dan moet er overlegd worden, spelers gewisseld worden, er wordt nog eens gekeken waar iedereen moet staan... Oke we kunnen verder, start de tijd! hop een bal gooien, ermee rond lopen, enz... Wel erg leuk om een keer gezien te hebben en om de sfeer in zo'n stadion een keer gezien te hebben, met team bands en cheerleaders en alles er omheen.
's Avonds heb ik met mijn hostmom en haar bezoek, een goeie vriendin van haar (op en top Brits, echte Londense, maar woont al 20 jaar hier), gezellig een wijntje gedronken op de bank en ben maar op tijd gaan slapen.
Zondag ben ik alleen naar NYC gegaan, met het doel bij de Radio City Music Hall uit te komen om een kaartje te kopen voor de Christmas Spectecular die avond. Mijn oude cluster zou daar namelijk heen gaan, maar omdat ik verhuisd ben, kon ik niet mee... Ook Mia's cluster zou gaan, en die van Mexicaanse Lucìa. Ik wilde dus ook! Dus ik op pad, lopend van Penn station naar de Radio City (50th st&6th av, voor de mensen die weten hoe Manhattan in elkaar zit). Onderweg liep ik over 34th street, waar nogal veel leuke winkels zijn, en ik werd ineens afgeleid van mijn missie, door een paar schoenen die mij aan staarden: "koop mij, koop mij..." Dus, wat dollars lichter en een paar schoenen rijker liep ik verder richting Radio City, langs Bryant Park. Nou is dat sowieso een van mijn favoriete parkjes maar was ik er een tijdje niet geweest, en ik wist wel dat ze er een schaatsbaan hadden uitgerold, maar ik wist niet dat ze er een heel gezellig pleintje van hadden gemaakt met allemaal winkeltjes en kerstdingetjes en caféetjes en muziek en mensen... Na een half uurtje daar rondlopen, dacht ik ineens weer aan mijn missie een kaartje te scoren bij de Radio City, dus weer door gelopen. Deze keer zonder al te veel moeite mijn aandacht weten te focussen op dat kaartje, en er was er zowaar nog wel eentje over voor mij! Vervolgens via Times Square (ik weet ook niet waarom...) naar Mia gelopen, die was net klaar met danslessen. Samen hebben we gezellig wat gegeten bij Friday's, en toen was het tijd om terug naar de Radio City Music Hall te gaan, t kerstspectakel kan beginnen!

Midden in de foyer hangt een enorme lamp van kristal in de vorm van een kerstboom, t ding schijnt 1,2 miljoen dollar waard te zijn... We waren al een beetje laat, dus snel fotootje geschoten en hup naar boven, wij zaten helemaal bovenin, helaas niet bij elkaar (dat krijg je als je niet samen je kaartje koopt, duh..). Ik kreeg nog een soort 3D brilletje in handen geduwd, het zal wel, plek zoeken, tassen installeren... Ik zat net toen het begon. Waar ik nog niet aan toegekomen was, was onderzoeken wat dat Christmas Spectecular nou eigenlijk was, het enige dat ik er over gehoord had, is dat je het toch eens in je leven mee gemaakt moest hebben. Nu in dat heb gedaan, zou ik daar aan toe willen voegen, dat je het vooral niet VAKER dan eens in je leven meegemaakt moet hebben. Het zit allemaal best leuk in elkaar met een kerstman die op een 3Dschermpje met zijn slee en rendiertjes door NYC komt vliegen naar de Radio City, en dan natuurlijk ook echt de zaal in komt rennen, vervolgens staat er een ballet van 30 dames oid klaar om op een rijtje te gaan staan en de benen op de maat van de muziek in de lucht te gooien, de kerstman komt nog een paar keer voorbij, er zit iets van een videogame in voor moeder en dochter dat ze dichter bij elkaar moet brengen, geheel in de kerstsfeer, en ook dat gaat op het 3Dscherm. Natuuuuurlijk ben ik dat verdomde brilletje al kwijt tegen die tijd en is dat ding nergens meer terug te vinden in het donker...
Conclusie is: Cheesy Amerikaanse commercial voor kerst van 1,5 uur, maar ik heb hem af kunnen strepen op de lijst! Daarna de trein terug genomen samen met Mia, stukje naar huis rijden, en lekker slapen. Morgen weer een nieuwe week!