stukke auto en wederom een dansweekend

Deze week hadden de meiden 'midterms', wat betekent dat ze toetsen hebben over alles wat ze in het afgelopen half jaar geleerd hadden, maar verder eigenlijk alleen maar thuis zijn. Soms gingen ze met de bus, maar af en toe haalde ik ze op of bracht ik ze weg, in verband met de onregelmatige tijden dat ze toetsen hadden. Maandag ging dat prima, behalve dan dat de schoonmaaksters die normaal 's morgens al om 9 uur op de stoep staan, nu om half 12 kwamen, precies op het moment dat ik de 14-jarige op aan het halen was. Gelukkig wachtten de dames netjes in de auto tot ik er weer ben, zodat ze naar binnen konden en vervolgens een hele verdieping van dit enorme huis in 3 uurtjes met zijn 2en schoon maakten.
Dinsdag had ik wat minder geluk, of het geluk was goed op, zeg maar: Ik reed om 9:30 uur op de snelweg richting de school van de meiden (de snelweg heeft hier gewoon stoplichten om de kilometer, dus echt snel is de weg niet, maar je moet wat...), reed ook nog op de meest linkerbaan, toen ik ineens dacht, goh, de weg is wel slecht door de kou en alles, maar ZO slecht? Vervolgens stond ik voor een stoplicht en kon dus niet zomaar ergens heen, dus moest wachten tot het groen werd, met gevarenlichten en al naar de meest rechterbaan, wilde eigenlijk niet stoppen op de vluchtstrook tenzij het niet anders kon en dat kon het wel, dus snel naar de dichtstbijzijnde afritachtige weg. Dat bleek een parkeerterrein te zijn van een of ander kantoor. Waar ik al bang voor was, bleek waar te zijn en erger: lekke band, en de band was, door het doorrijden na het stoplicht waar het gebeurde, alvast een beetje los gekomen van de velg, hing nog in stukjes om de velg en de rest van de stukjes lagen verspreid over het afritje vanaf de snelweg...
Bummer! Nou ja, het is dan wel -15, maar gelukkig hebben mijn hostparents een platinum abbonement op de lokale ANWB alarmcentrale, alleen heet deze de AAA (Anonieme Alcoholisten Alarmcentrale?). Na aan de telefoon een ingewikkeld keuzemenu doorgelopen te hebben in moeilijk verstaanbaar Engels, kreeg ik een kerel aan de telefoon die 2 keer vroeg waar ik was, en toen ik het adres niet onmiddellijk op kon lepelen, hing ie op!!! Opnieuw het menu door, ik weet inmiddels welke codes etc ik moet gebruiken en welke adres, soort auto en het bouwjaar van de auto ik op moet geven. Ze vragen zelfs of de auto zwart is... JA, en nou door met je vragen!
Uiteindelijk zouden ze iemand sturen die om 10 uur zou komen. Ik besloot naar het kantoortje te gaan om te vragen of ik daar mocht wachten, in verband met doodvriezingsgevaar. Vonden ze een goeie reden, het mocht. Na een tijdje wachten en met mijn telefoon spelen, kwam er inderdaad een of andere jackass in een gewone zwarte auto, die keek naar mijn band (ging niet eens door zijn knieën, en zei: "Nah, mevrouw, deze banden hebben lockknots (hij zei niet hoe je het schreef...), dus vergeet het maar dat ik dit wiel kan vervangen. Bel de AAA maar dat je gesleept moet worden, succes verder!" en hij ging weer!
Oke, toch de AAA maar weer bellen, de codes, adressen en kleurtjes weer opgeven, wordt mij verteld dat er iemand onderweg is. Ik uitleggen dat die hier net was, maar zegt dat er gesleept moet worden. Oke, om 11:45 uur komt de sleepwagen.
Ik weer wachten in het kantoortje, ondertussen de telefoon bijna leeg, dus maar terug naar de auto, want t wiel heeft het dan begeven, ik heb nog altijd hoop dat de lader het wel doet, en gelukkig. Belt de sleepboer dat hij in de file staat, het kan wat later worden. Om 12:15 kwam hij inderdaad aankakken, bekijkt het wiel, vraagt of ik een reservewiel heb, en zegt: "Dat zijn geen lockknots! Hij haalt het klepje eraf waar fake lockknots op zitten, waarmee hij de echte bouten/moeren/schroeven (ik ben een vrouw, en hoef dus niet te weten waarmee wielen vast zitten aan de auto) tevoorschijn haalt. Hij was gelukkig zo aardig om mijn reservewiel er onder te gooien, liet nog bijna zijn krik onder de auto liggen (het is dat ik zei dat ie die wel mee mocht nemen, omdat dat makkelijker weg rijden is voor mij), en riep dat ik wel naar de eerste de beste garage kon.
Ik had ondertussen mijn hostmom al even gebeld om te vertellen wat er aan de hand was, en zij had een garage in de buurt gevonden die bereid was te helpen. Ik daar dus heen gereden en inderdaad, ze konden NU helpen. Mooi, het mag ook eens mee zitten. Niet te lang, want ze kwamen er achter dat het andere voorwiel ook niet lang meer te leven had, of ze daar ook een nieuwe om mochten gooien. Anderhalf uur later kon ik eindelijk met een compleet werkende auto weer weg rijden. In totaal heeft het me toch van 9:30 tot 14:30 gekost en kwam ik niet eens waar ik wezen moest. Ik had mijn hostkid die ik op zou halen om half 10 gesmst dat het sneller zou zijn als ze de bus nam, en helaas, ik had gelijk....
Woensdag gelukkig zonder problemen doorgekomen, donderdag realiseerde mijn hostmom dat de auto waar ik mee rond rijd, ook echt wel eens onderhoud nodig heeft enzo, en dat ik dus wel kon kijken of de olie ververst kon worden. Zij mij het adres van een garage gegeven. Daar was het zo druk, dat ik 2 uur moest wachten voordat ik überhaupt aan de beurt was, laat dus maar... Vrijdag ben ik terug gegaan naar de bandenboer van dinsdag, en die wilden de olie wel verversen voor mij, koste maar anderhalf uur. Vervolgens ben ik gezellig gaan lunchen met Chaya, deze keer bij de Applebee's. Ik kwam er achter dat daar vlak in de buurt een Old Navy's zit, een van mijn favoriete kledingwinkels hier, gevaarlijk....
Anyway, de rest van de dag nog gewoon gewerkt en om half 7 was het tijd om de spullen bij elkaar te pakken en naar Short Hills te rijden, want Mia, mijn Spaanse vriendin gaf een klein piano concertje. Ze is druk bezig met haar auditie voor een piano master aan de NYU voor te bereiden, en speelde die stukken voor ons. Het publiek bestond uit wat kennissen van haar hostfamily en wat mensen die Mia kent uit NYC, onder andere want dansmensen. Rond 9 uur, na het concertje, waren er koekjes en wijn om nog even na te praten. Plan was om naar NYC te gaan en een van de dansjongens was met de auto, dus wij met zijn allen in de auto naar NYC. Bijna niemand van ons had goed avond gegeten, dus eerst in een diner omeletten gegeten (waarom om half 11 's avonds als diner breakfast food eten? omdat het kan) en vervolgens op naar een groot bachata feest. Grote zaal, DJ, 2 uur aan goeie performances, het enige punt was, dat er dan weinig tijd over bleef om zelf te dansen, zeker omdat wij vrij laat aan kwamen en het feestje al om 3 uur afgelopen was. Dus heb ik met een aantal mensen van de groep, waaronder Mariano, Patrick en Mia een cab genomen naar Caché, een latin danceclub die op vrijdag altijd bachata heeft. Daar was het vrij rustig, maar toch nog wel genoeg mensen om mee te dansen voor een uurtje. Er was één man die me bijna op at, er blijven toch creepy guys tussen zitten hier en daar.
In ieder geval ging om 4 uur de club dicht, dus no more creepy guys, hup in de cab met Mariano en Mia, naar zijn appartement. Hij blijkt in de upper west side te wonen, op de 42e verdieping met een balkon met prachtig uitzicht op de Hudson! Daar heeft Mariano nog allerlei toastjes en dergelijke gemaakt. Die hebben we met een gezellig praatje rustig op zitten peuzelen, waarna we een enorm luchtbed opgepompt hebben en we lekker zijn gaan slapen, om een uur of 6.
Zaterdag (naja, in feite gingen we zaterdagochtend pas slapen...) werden we rond 12 uur wakker en heeft Mariano pancakes voor ons gebakken. Vervolgens is Mia gaan douchen, heeft Mariano laten horen dat hij heel best kan gitaarspelen, en daarna zijn Mia en ik toch maar weer naar Piel Canela gegaan. We waren dan wel te laat voor salsa, maar om 16:30 uur begon bachata level 1 met Joe, dus daar konden we nog prima mee meedoen. Ook bachata level 2 ging wel, hoewel er een dip op het programma stond, en er dus mannen zijn die anderhalve kop kleiner zijn dan ik... Dat ging niet per se geweldig, doodeng maar ik leef nog, en die mannen gelukkig ook. En Joe kon er wel om lachen. Bachata 3 heb ik nog wel een stukje mee gedaan, maar na de shock van die dips en na t stappen van vannacht was ik gewoon op, dus ben er halverwege maar mee gestopt. Toen de les afgelopen was, vroegen er nog wel mensen of we mee gingen naar een social in Brooklyn, maar Mia en ik waren het er over eens dat we beter naar huis konden gaan nu we nog wakker genoeg waren om die te vinden.
Zondag heb ik eerst een beetje uitgeslapen en heb daarna de auto en trein genomen, alweer op naar bachata. Deze keer met Alejandro, en hij begon zijn cycle opnieuw, dus opnieuw de basics geleerd enz. Is wel leuk om te zien dat je af en toe mannen (of mannetjes) voor je krijgt die nog nooit gedanst hebben (waar ik dus anderhalve maand geleden was...), en die je dus niet aankijken, want ze kijken naar wat Alejandro doet, en vertragen hun stappen daardoor anderhalve tel waardoor ze uit de maat zijn en ik daarmee ook. Moet ik ze dan helpen? Neh, mijn taak is te volgen, laat ik dat maar proberen te leren hiervan. Na bachata was het tijd voor rueda de casino. Ik had de afgelopen 3 weken toch alleen maar gekeken en Alejandro riep elke week: "en NU ga je mee doen!", waarop ik dan antwoordde: "zodra je in week 1 van de cycle begint!". Dus, zoals beloofd, heb ik mee gedaan. Ik heb het er al eerder over gehad, rueda de casino is Cubaanse salsa. Het principe is dat je in een cirkel staat, mannen en vrouwen om en om. Je danst dus eerst met de ene man, één iemand roept welke pasjes je doet, iedereen doet dat ook netjes precies tegelijk en bij bepaalde pasjes wissel je van partner. Alejandro danst zelf ook mee, en das niet erg. Niet alleen omdat hij er niet verkeerd uit ziet, maar ook omdat hij lang genoeg is en ook echt lekker danst.
Na rueda was het tijd om naar Las Chicas Locas te gaan. Alejandro deelt te pas en te onpas free passes uit daarvoor, omdat hij daar DJ is, dus ik had er inmiddels 2. Hij vindt Mia nogal leuk, dus hij bood haar aan om haar daar te brengen, en Mia neemt mij dan mee, dus zo hadden we een gratis lift van 2 straten. Vervolgens praten ze alleen in het Spaans, waardoor ik alleen af en toe een woordje op kon vangen, maar he, het is iets. Bij LCL aangekomen was het vrij rustig, maar wel lekker bachata kunnen dansen. Amit (Indiaase man), Mariana (geen idee waar ze vandaan komt) en Mariano (Mexicaan dus) waren er ook. Op de achtergrond stond de Superbowl aan, maar die wedstrijd was gauw bekeken, dus waren er in ieder geval genoeg mannen beschikbaar om te dansen. Om 10 uur zouden er performances zijn, maar ik was toch wel behoorlijk moe van al dat gedans, dus ik heb aan Mia gevraagd of zij het zag zitten om de trein van 23:11 alleen te nemen, zodat ik de trein van 10:11 kon nemen. Ik zag namelijk dat het morgen zou sneeuwen, verwachtte een sneeuwdag en dat betekent de hele dag aan het werk, als het tegenzit van 7:00 tot 20:00.
Dat bleek vanmorgen gelukkig mee te vallen, hoewel het inderdaad een sneeuwdag was. Vanmorgen om 5 uur hoorde ik de telefoon gaan, en om half 7 kreeg ik een smsje van de andere kant van het huis (mijn hostdad), dat de scholen inderdaad dicht waren en dat ik wel tot 9 uur mocht blijven slapen. Niet alleen scholen waren dicht, ook zijn kantoor, dus hij werkte vandaag vanuit huis. Het 6-jarige ventje had zowaar erg zin in iets wat ik ook erg leuk vind: wii sports!!! Dus ik heb hem eens even laten zien wat tennissen is. De rest van de dag zijn we doorgekomen met auto's spelen, achter zijn computer hangen, een beetje tv kijken, en zo kon ik af en toe even skypen met mama en Joyce en later op de dag, rond 18:15 uur, nog een keer want in Nederland was het 12 uur geweest, en ik ben nou eenmaal in Nederland geboren, wat betekent dat ik het officieel genoeg vind om de jarigheid te verkondigen, dus: Aan allen die dit leest, gefeliciteerd met mijn verjaardag! Aan allen die dit niet leest, ook gefeliciteerd met mijn verjaardag!